Deniz Harp Okulu'nu bitirdi (1969), Michigan Üniversitesi'nde gemi yapımı ve makine dallarında yüksek lisans öğrenimi yaptı (1971-1975), Deniz Kuvvetleri'nde çeşitli görevlerde bulunduktan sonra 1988 yılında ayrıldı ve çabalarını bütünüyle yazarlığa verdi. Yazarlığa kısa hikayelerle başladı. 1969'da tek perdelik bir oyunla Yusuf Ziya Ortaç Armağanı'nı kazanınca Akbaba mizah dergisinde gülmece yazıları yazmaya başladı. Sanat ve edebiyat dergilerinin yanı sıra Milliyet ve Cumhuriyet gazeteleri ile Tempo dergisinde güncel yazılar yazdı. Çok sayıda oyunu radyo ve televizyonda yayınlandı. Romanları: *Korugan (1975), Geç Başlayan Yargılama (1980), Kiracı (1982), Teslim Ol Küçük (1988), Truva Katırı (1991) ve Kirpi (1997). Öykü kitapları: Vidalar (1983), Aynalar (1994). Denemelerini Balığın Şarkısı (1990), Habis'in Serüvenleri (1997); inceleme ve röportajlarını İçimizdeki Yasakçı (1990) adı altında topladı. İlk romanı Korugan Milliyet Yayınları 1974 Roman Yarışması'nda üçüncülük kazandı. Kiracı adlı romanıyla 1983 Madaralı Roman Ödülü'nü, Vidalar adlı yapıtıyla 1983 Sabahattin Ali Öykü Ödülü'nü, Aynalar ile 1994 Yunus Nadi Öykü Ödülü'nü, Kirpi ile de 1996 İş Bankası Edebiyat Büyük Ödülü'nü kazandı Yeşil Bayır, Kestane Şekeri, Arkadaşım Dede ve Üçüncü Kattaki At adlarında çocuk kitapları da bulunan yazar, Yeşil Bayır ile Kültür Bakanlığı 1979 Çocuk Yapıtları Yarışması'nda birincilik ödülünü aldı Yusuf Ziya Ortaç hakkında bir kitabı (Yergi, Nükte ve Fıkralarıyla Yusuf Ziya Ortaç) 1984'de yayımlandı. Ambroce Bierce'den Karanlığın Kahkahası adıyla yaptığı çeviri 1992 yılında yayımlandı.